Meeting the others...

Day 2: Met veel vragen en verwachtingen naar de les getrokken, daar uitleg gekregen en daarbij nog meer vraagtekens...; veel leuke mensen leren kennen, spanjaarden, fransen, walen, duitsers, amerikanen, ...; En ja halo?! Duitsland heeft hun leger gestuurd, als de prof vroeg hoeveel er van Duitsland waren ging driekwart van de zaal hun handen in de lucht.

Heel toffe mensen stuk voor stuk en the germanz kunnen wel een mondje engels, niets van accent te horen! De spanjaarden dat is een ander paar mouwen...

Hier eten ze vooral driehoekboterhammen en toastbrood, subwaybroodjes, bagels ja n-ierse keuken is niet bepaald om over naar huis te schrijven. En met die Franse meiden is er grote nood aan 'baguettes' (bij elke maaltijd) wat ze enkel in Coleraine (grote supermarkt: Tesco) verkopen.

De campus van UU (University of Ulster) ligt tussen Coleraine en Portstewart en Portrush (elk zowat 6 miles afstand). We nemen een busje naar de supermarkt of gaan te voet en met taxi terug, taxi is overdag goedkoper als bus of trein (bellen naar taxi ni inbegrepen huhum, dringend buitenlandse telefoonkaart nodig).

Weer een overvolle dag achter de rug, nu moeten we enkel nog in schoonheid afsluiten met:

EEN ECHTE GUINNESS!

Jawel, dit moment is memorabel, mijn eerste Guinness!

Wij (twee walen, stephanie en nicolas, hanne, de franse meisjes en drie spanjaarden) naar de students Uninon bar (tweede poging), die nu pratisch leeg was.

Daar aan de bar (met een hilarische kerel die zijn bril op het puntje van zijn neus stond en daar dan ook zijn ogen doormikte, door zijn hoofd alle kanten op te bewegen) guinness besteld. We hadden er vijf maar hij had maar vier glazen (???) waardoor ik mijn 1ste Guinness in een Carlsberg glas moest drinken :(.

Ok tatatadaam: Slok 1: mh kweetni, ....

Slok 2: neèè Slok 3: misschien toch lekker? slok 4: was dit grond dat ik proefde? Slok5: ja nee, dat is het ni hé Slok 6: komaan jasmijn, je moet dit lusten, dit is dé trots v n-ierland! slok 7: never again, dit is de laatste guinness, -->"who wants to drink mine?"

Heel spijtig, maar 't is niet mine cup of tea (wat ons later tot bij de major van Coleraine brengt)

Om 23h sloot de bar, we zaten daar pas twintig minuten, nog wat in ons glas maar uit de bar gezet, lichten uit. Bot, maar ja die kerel moet ook slapen hé.

PS. (strikt vertrouwelijke informatie!!) In mijn kamer pronkt nu een ècht Guinness glas vanuit de Union bar, ja 't is niet mooi maar mijn kamer had nog wat styling nodig en dit was ook een hint naar de bar toe dat ze dringend meer glazen moeten kopen want een Guinness uit een Carlsbergglas zorgt voor slechte ervaringen en eeuwige Guinness banningen... (Stephanie had ook een glas waardoor de bar nog een maximum aan twee glazen Guinness per keer kunnen tappen).